De Arabische Lente ( الربيع العربي) is een golf van opstanden, protesten en revoluties in de Arabische wereld die begon op 18 december 2010 en bestaat uit revoluties in Tunesië, Egypte, Libië en Jemen, een burgeroorlog in Syrië, Marokko, Algerije, Irak, Oman en de Palestijnse gebieden en incidentele protesten in Mauritanië, Saoedi-Arabië, Soedan, Libanon en Koeweit. Alleen in Qatar en in de Verenigde Arabische Emiraten zijn geen incidenten gemeld.

Het begon In de plaats Sidi Bouzid, in het economisch achtergestelde midden van Tunesië, daar stak de fruitverkoper Mohamed Bouazizi zich op 17 december 2010 in brand nadat de politie zijn waar in beslag had genomen. Hij overleed op 4 januari aan zijn verwondingen.
Bouazizi (26) was afgestudeerd aan de universiteit, maar werd zoals zoveel van zijn leeftijdgenoten werkeloos. Bij zijn pogingen om als straatverkoper een inkomen te verdienen, werd hij de hele tijd getreiterd door corrupte politie mensen die hij veel geld moest betalen. Dat was bijvoorbeeld nodig om een vergunning te kunnen krijgen, maar deze had hij niet. Dat was de directe aanleiding voor ingrijpen van de politie. Hierna sloeg er een vuur aan, veel mensen namen dit persoonlijk en er kwam een opstand. Toen de leider van Tunesië het opgaf en het land verliet, liet het zien hoe makkelijk het kon zijn om op te komen tegen de regering.

Na Tunesië kwamen er protesten in Algerije, Jordanië en Oman, maar die protesten hielden al snel op zonder veel verbetering. Daarna ontstonden er protesten in Egypte dat een heel groot en machtig land is. President Moebarak stapte best snel op en in Jemen begonnen er ook protesten op te komen. .

Na nog veel andere landen zijn er nieuwe problemen op komen dagen. Europa dacht dat er nu op grote schaal democratische landen zouden ontstaan, maar dat is niet het geval. Veel mensen wilden macht en de landen raakten verdeeld of weer corrupt. De Arabische lente is uiteindelijk niet een echte doorbraak naar democratie in de landen geweest.